Μην παραδίνεσαι!
Μη λες δεν αντέχω!
Όσο κι αν λύγισες,
όσο κι αν πόνεσες,
μην παραδίνεσαι...
Άνθρωποι είμαστε!
Αγάπης σπέρμα!
Γήϊνης ηδονής,"φιλί"!
Απόλυτα "γυμνοί"!
Έγχρωμοι, λευκοί!
Φωτεινοί!
Μοναδικοί!
Θεού εικόνες!
Αγγέλων θύμησες!
Μην παραδίνεσαι!
Δε μας ταιριάζουν
οι "νεκρές" ζωές,
οι τεχνητές αναπνοές...
Κι αν έριξες το φταίξιμο
στη μοίρα σου,
πως τάχα σε λογχίζει
ανελέητα,
κι αλήθει' ακόμη αν είναι,
αναλογίσου άνθρωπε,
πόσες φορές, εσύ,
της έδωσες το ξίφος στο χέρι...
Μην παραδίνεσαι!
Ελευθερώσου,
απ' τις επίπλαστες
ανάγκες,
που δέσμιο στη μιζέρια
σε κρατάνε.
Πέτα "ψηλά"!!!
Μάθε, με την ψυχή σου
να πετάς!
Κόντρα στη "φτιάξη" της,
μην πας!
Μάθε, να σ' αγαπάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου