Επίγειο κακό... Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω.

Μη γεννήσεις....

Μη γεννήσεις απόψε

που έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου.

Απόψε φυσάει Θλίψη.

Απόψε φυσάει Πόνος.

Οι ασκοί του Αιόλου άνοιξαν...

Πόσες αδηφάγες φλόγες

κόκκινη λαίλαπα

μέσα τους μάζευαν από καιρό...

Ξέσπασμα...

Δίψασαν.

Δίψασαν πολύ

για ζωές να καταπιούν

παραδείσους να μαυρίσουν...

Μας κάκιωσαν οι άνεμοι πολύ.

Κόκκινοι έγιναν από θυμό.

Μας κυνηγούν.

Ότι αγγίζουν...

Στάχτη.

- Πάψτε άνεμοι, λυπηθείτε τη ζωή.

τον σκορπίσατε το θάνατό σας.

Και εσύ μη γεννήσεις σήμερα.

Σήμερα ο άνεμος διψά για ζωές.

Πάψτε άνεμοι...

Ενός λεπτού σιγή

να γεννηθεί ζωή.

Ενός λεπτού σιγή

να ακουστεί το κλάμα

Νέας Ζωής.

Απόψε η Σελήνη γεννά.

Μόνο σε παρακαλώ...

Όχι, όχι Δίδυμα Φεγγάρια

Όχι...

Έχουν πολύ πόνο όταν γεννιούνται.

Φοβάμαι τα Δίδυμα Φεγγάρια.

Μαζεύουν μέσα τους την οργή της θλίψης

Την έκρηξη του Πόνου

Το ένα η Θλίψη το άλλο ο Πόνος...

Και μεγαλώνουν γρήγορα.

Πανσελήνους θα δώσουν!

Φοβάμαι πως θα ανταποδώσουν στη Γη

ότι έσπειραν οι σπορείς.

την ώρα του θέρους...

Θλίψη και Πόνο η συγκομιδή.

Φοβάμαι τα Δίδυμα Φεγγάρια

μεγαλώνουν γρήγορα...

Πανσελήνους θα δώσουν.

Μεγαλώνουν γρήγορα

το φως τους, θα φανερώσει

το Επίγειο Κακό...

Στάχτες.

Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω

Φωτιές Μάτι.

Ήταν η θλίψη και η απογοήτευση απερίγραπτες, τόσες ζωές..

Έτσι γεννήθηκε αυτό το ποίημα, λίγες μέρες μετά την τραγωδία

29/7/2018 ( Είχε, Κόκκινη Πανσέληνος. Λες και γέννησε

κατακόκκινες φλόγες ...)

.

Από το βιβλίο μου: "Δραπετεύουσες Σκέψεις"

Εκδόσεις ΚΟΡΟΝΤΖΗ, 2018