Φτάνει που χαζολόγησα,
κοντεύει μεσημέρι
Πρέπει να κάνω και δουλειές,
μα μου 'ρθε ένα χαμπέρι
Η Σόφη, η Πόπη, το Λενιώ
Τηλέφωνο μου κάναν
Είναι παρέα για καφέ
Και φωτό μου μοστράραν
Άιντε μου λένε θαρετά
Παράτα την την σκούπα
Έλα κοντά μας, μην αργείς
Κι άσε τα μου 'πες, σου 'πα
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη μου
Μαλλί αλαφιασμένο
Είναι που το ' χω άλουστο
Το κακομοιριασμένο
Μα δεν πτοούμαι,σας μιλώ
Ντύνομαι, γίνομαι σένια
Χωρίς γυαλί ξανακοιτώ με
Και μοιάζω ζωγραφένια
Μεγάλωσα πάρα πολύ
Δεν χάνω εγώ τέτοια
Εκεί που λύνονται οι ψυχές
Και ξεψυχούν τα ντέρτια
Κι εσεις οι νέες κοπελιές
Ακούστε εμέ, με πείρα
Ν' αφήνετε πίσω δουλειές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου