Αποχαιρετισμός.... Αρετή Γουργιώτου.

Αποχαιρετώ σε,

στερνό του Αυγούστου λιόγερμα!

-Πες μου, Ήλιε μου,

γιατί, σαν φιλείς την θάλασσα,

την πορφυρένια φορεσιά σου ντύνεσαι;

Έρωτα σημάδι είναι,

που βάφει κόκκινο τον κύκλο σου,

ή το αίμα της καρδιάς σου

για την στιγμή του τέλους;

-Σηματωρός είμαι της μέρας που γέρνει.

Της αγάπης πινελιές σκορπίζω στον ορίζοντα,

στην Ηώ και στο Δείλι όμοια.

Ίδιο το χρώμα της αρχής και του τέλους.

Καταδικασμένος αιώνια σ' αυτό το ταξίδι

της επανάληψης με κυοφορία ελπίδας

και τοκετό θλίψης.

Ας έρθει κάποιος να ελευθερώσει

τον Φαέθοντα Δεσμώτη!

Έτσι μίλησε και χάθηκε στην κορυφογραμμή,

μέσα σε πύρινη έκρηξη.

Αρετή Γουργιώτου