Αργά αργά... Εύα Μήλιου.

Αέρηδες χτυπούν

την θύρα απ'έξω.

Σφαλισέ την.

Κλείσε και το παράθυρο.

Είναι η θλίψη,

είναι η νοσηρή μου φαντασία,

που μου χτυπά

την πόρτα της ψυχής μου.

Αργά αργά

τα βήματα μου

με οδηγούν

στο χείλος της αβύσσου.

Είμαι τυφλή

δεν βλέπω την μορφή σου.

Ο δρόμος είναι μακρύς

για να σε συναντήσω.

Τα ίχνη των αστεριών

ακολουθώ για να σε βρω.

Είμαι πτωχή,

είμαι στ'αλήθεια μοναχή.

Χάνομαι πίσω απ'τα τζάμια τα θολά,

ψάχνω για την πνοή σου.

Αργά αργά

τα βήματά μου με οδηγούν,

στο κέντρο της καρδιάς σου,

στην ζεστή την αγκαλιά σου,

μέσα στην κάμαρά σου.

Αργά αργά,

ψυχή μου,

για δεν αντέχεται η μοναξιά μου.

Εύα Μήλιου.

Ποιήτρια-συγγραφέας