Ένα γλυκό, σιροπιαστό βράδυ... Σταματίνα Βάθη.

Ένα γλυκό σιροπιαστό βράδυ,

από αυτό που σου μένει στο μυαλό.

Η πόλη να τρέχει,

σε ένα βρόχινο, φθινοπωρινό λυγμό.

Δυο μάτια υγρά, δυο χείλη σφιχτά,

ματόκλαδα από λίμνες και νούφαρα υγρά

και ένα ταξί που κορνάρει να έρθει ο νους στα συγκαλά.

Μα η καρδιά τρέχει, τρέχει και καρδιοχτυπά.

Φώτα αναμειγμένα με την υδάτινη ροή,

δρόμοι γεμάτοι και υγροί από αυτή την νεροποντή.

Και οι χτύποι να γίνονται κρότοι από βροντή.

Σκιάζεται το μυαλό,

γλυκαίνει η ψυχή.

Μια καταιγίδα, μια βροχή απαλή.

Μια συννεφιά, μια ήλιος και η σάρκα να αναριγεί.

Και η σκέψη σαν αυτά τα φώτα,

να τρέχει και να φωτίζει ότι θέλει αυτή.

Επιλεκτική και ισοπεδωτική.

Μια γλύκα και πίκρα μαζί σαν αυτή την σταγόνα

που γλύφει το μάγουλο και τα χείλη,

βροχή και δάκρυ μαζί.

Κόρνες,

κόρνες και βρισιές.

Φωνές, αστραπές και χίμαιρες αληθινές.

Είναι μεγάλο το ταξίδι της καρδιάς!!!

Θέλει φθινόπωρους, χειμώνες και λουλουδιαστά

παρτέρια με ελπίδες για πουλιά.

Θέλει τόλμη, θέλει πίστη,

θέλει υπομονή...

Θέλει το νερό να τρέχει

αλλά να μην γίνεται πληγή στη ψυχή.

Και όσο τα φύλλα και να πέφτουν,

και όσο τα μαλλιά να γίνονται λευκά,

θέλει χαμόγελα στα χείλη και φιλιά ζωγραφιστά.

Stamatina Vathi

Πίνακας : Olivia Afionis