Αγαπημένη μου,
καθώς σε βλέπω να κοιμάσαι,
σκέπτομαι ότι μέχρι το πρωί
έχω να κάνω
πολλά πράγματα για σένα.
Πώς να μείνω
με δεμένα τα χέρια,
αφού ακόμα
και το αυγουστιάτικο φεγγάρι,
σταμάτησε να κυνηγάει τ’ άστρα
στον ουρανό,
βάφτηκε με το κόκκινο χρώμα
που έκλεψε απ’ τα λουλούδια
της αυλής σου,
κρέμασε στο λαιμό του
το μαύρο σταυρό
που έκρυβαν στα στήθη τους
οι παπαρούνες
και περιμένει ν’ αντικρίσει
και πάλι το χαμόγελό σου;
Πώς ν’ αναπαυτώ δίπλα σου
αυτή τη νύκτα που είναι πιο μεγάλη,
αφού το ρολόι έπαψε να κτυπάει,
λες και μέχρι σήμερα
ακολουθούσε τους κτύπους της καρδιάς σου;
Πώς να σε νανουρίσω
λέγοντάς σου τα τραγούδια
που λένε μόνο οι ερωτευμένοι;
Πώς να κάνω εκείνη την ησυχία
που μόνο εσύ ήξερες να ακούς;
Αυτή τη νύχτα
δεν πρόκειται να πάω πουθενά,
θ’ αφήσω το μυαλό μου
να ονειροπολήσει τις σιωπές μας.
Εκτός κι αν με καλέσει τ’ όνειρό σου
να στήσουμε χορό,
να τρέξουμε στους δρόμους
γεμίζοντας με τα χρώματα
του ουράνιου τόξου τον ουρανό,
με τα χρώματα των λουλουδιών τις πόλεις,
τα βουνά και τους κάμπους,
με τα χρώματα της αγάπης μας
τον κόσμο ολόκληρο.
Να φωνάξουμε μαζί,
αποφεύγοντας την άσκοπη φλυαρία
πως:
Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ,
γιατί η αγάπη είναι αθάνατη,
αφού είναι η ελπίδα
του Θεού για τους ανθρώπους.
Η αγάπη είναι παντοδύναμη,
αφού είναι ο λόγος του Θεού
που μπορεί ν’ αλλάξει τα πάντα.
Η αγάπη είναι το φως
και είναι άπειρη,
αφού το σύμπαν χωράει
μέσα σ’ ένα και μόνο χαμόγελό της.
Η αγάπη είναι τόσο γλυκιά,
τόσο όμορφη, τόσο πλούσια, τόσο τρελή,
που απλώς όσοι ποτέ δεν τη γνώρισαν
ήρθαν κι έφυγαν απ’ τον κόσμο αυτόν
χωρίς να καταλάβουν
ότι πάντα ήταν νεκροί.
Αγαπημένη μου,
η αγάπη σου χρωμάτισε τη ζωή μου
και την έκανε πιο όμορφη
Αφιερωμένο σε μια φίλη μου που βρίσκεται στο κρεβάτι του
πόνου και της εύχομαι (προσεύχομαι): Περαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου