Όταν τα χέρια ανοιχτά... Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη.

Όταν τα χέρια

ανοιχτά /

για μένα κρατάς /

δίχως κουβέντες περιττές/

σε σχήμα καρδιάς

αποδεικνύεις τρανά/

πως είσαι δικός μου/

ως το τέλος του κόσμου.

Με αιχμαλωτίζει η ευγένεια σου/

μου δείχνεις έμπρακτα πως με αγαπάς/

Στα δυο σου τα μάτια /

άστρα που χτίζω νέους άλλους κόσμους/

ονείρων παλάτια

μου λεν' σιωπηλά/

πως 'στράφτει τα βράδια/

ανάμεσα σ' ύπνο ή ξύπνιο/

παλεύει η σκιά τους/

της άλλης πλευράς.

Ψυχρή λογική του θανάτου/

αυτό που νιώθεις μετράω/

το ίδιο κι εσύ το μετράς/

με δέκα θεριά τα βάζεις

η δική σου αγάπη/

με άλλη καμία δεν μοιάζει/

γιορτάζει απόψε/

και κάθε φορά/

άστην απλά να σου χαμογελά/

να σε ζεσταίνω/να με κρατάς/

να σ' αγαπάω /

και να μ' αγαπάς!

Κάθε που λες σ' αγαπώ/

κουράγιο ποτίζεις

τα σπλάχνα/ κι εγώ

εχθρούς πολεμώ/

ποτέ μην διστάζεις

να λες πως με αγαπάς/

.. κι εγώ σε αγαπώ.

Μ αγάπη σκοτώνεις/

τις σκιές ενός τέλους/

ό,τι αμαυρώνει

ψυχές και καρδιές!

Mary Skarpa