Στην Παλιά Μου Γειτονία... Nikos Katrimoustakis.

Τα μάτια μου γιοματα θυμησες Βουβές...
Τα Χείλη Σφαλισμενα απο Έρωτα και Πόνο..
Το Πέλαγος που Αγκομαχει...
Τα Πρόσωπά με τις Βαθιές Ρυτιδες...
Ολα Κλεισμένα Τα χω Στην Ψυχή.!!
Στον Τόπο Αυτό που Ζησαμε για λιγο
Με Τα Παλιά Μουραγια
και τα Ρημαγμένα Κάστρα
απ'το Καιρό και την Αρμύρα..........
Ενα Παλιό Ρολόι μετραγε το Χρόνο.!
Σκληρή και Ακαταδεχτη Γίνηκε Τούτη η Γη
που μας Μεγαλωσε...
Χάσαμε εδω τα Ίχνη της Γενιάς μας..
Ξεχασαμε........Ξεχαστηκαμε......
Και μοναχά καποιοι Αγερηδες
φερνουνε στα γυρίσματα του Φεγγαριού
παλιες μας Ιστοριες...
Πλέουν στο Φεγγαρόφωτο
σαν Οραμα μου Γνεφουν........
Σηκωνουν Βλέφαρα Υγρά στης Μνήμης την Αιωρα.....
Κι ακούω τη Στάλα του φιλιού Γαλάζια Μακρινή...
Πλησιστια Αρμενιζοντας στις Θάλασσες του Νοστου...
Γερικες Πλωρες Και Καρενες Σαπιες....
Γειραν οι Σκιες Μαραθηκαν
την ωρα που ο Ήλιος μας μετράει τις Συλλαβές Του...
Ριγωντας παλι τα Όνειρα μαγευουνε το νου
,και μιά Σελήνη Νουφαρο δειλά δειλά φυτρωνει...
Άστρα στην άπλα της Γαληνης ,
Και ηθελα να Ρεμβασω εκει στην βάρκα την παλιά...
Ηδυπαθη Μνημη Της Νύχτας που Τολνησαμε.......
Συντρόφισσα Του Ταξιδιού Σε Αναζητώ.....
Σ'ένα Τρελό Φτερούγισμα Του Νου.....
Σε μιά Μυροβλητη Σταγόνα Του Απειρου.............

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου