Σαρώνεται το είναι μου
από ένα φως εκτυφλωτικό
που γυρνάει κυκλικά
και κάνει λεπτές φέτες το κορμί μου,
καταγράφοντας τα πάντα
ανιχνεύοντας ιούς.
Να ήταν μπορετό να φωνάξω.
Να ήταν μπορετό να κλειδώσω το είναι μου.
Να το κάνω φρούριο απόρθητο.
Όχι άλλη σάρωση παρακαλώ.
Η αγάπη δεν είναι ιός.
Μη μου τη σκοτώνεται.
Τη θέλω αποκλειστικά δική μου.
Είναι η ίδια η ανθρώπινη
και η θεϊκή μου φύση μαζί.
Η δυνατότητα ν’ αγαπώ και ν’ αγαπιέμαι.
Αρνούμαι να γίνω απλά ρομπότ.
Αφήστε με να ζήσω με τον ιό της αγάπης,
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Βροχή Περσείδων 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου