Κάποιες Φορές... Χριστινα Λελη.

Είναι κάποιες φορές
Που νομίζω σου μιλάω
Σε βλεπω απέναντι
Να μου χαμογελάς
Δεν ξέρω ακριβώς
Τι θα σου ελεγα
Ίσως για εκείνο
Το αδέσποτο γατάκι
Που κρυβεται τις κρυες νυχτες
Κάτω από το τραπεζάκι
Της βεράντας
Ίσως για τον κήπο
Στην παρακάτω γειτονιά
Εκείνον με το γιασεμι
Και το αγιοκλημα
Που παντα κοντοστεκομαι
Να μυρισω
Μπορεί για μια βόλτα
Στη θάλασσα που αγαπώ
Μπορεί και να μη σου λεγα τίποτα
Να αποξεχνιονταν οι λέξεις
Στο χαμόγελο σου
Να έχαναν το δρόμο
Για τα χείλη μου
Κι εγώ να έβρισκα το δρόμο
Για την αγκαλιά σου
Εκεί κουλουριασμενη
Να με έβρισκε το πρωι
Πάνω στα χείλη σου
Να ξεκουραζα το βλέμμα μου
Στη γραμμή που χαραζεται
Ανάμεσα στα φρυδια σου
Καθώς κοιμάσαι
Είναι κάποιες φορές
Που νομίζω σε ακουω
Γλυκά να με μαλώνεις
Κι εγώ να σου απαντώ
Μ' ένα στιχο δικό μας
Κι ένα φιλί
Στην άκρη της μυτης σου
Μάλλον θα έλεγες
Να προσέχω
Που τόσο είμαι
Αφηρημένη
Να κουμπωθω καλα
Αν κάνει κρυο
Να μην ξεχάσω να φάω
Είναι κάποιες φορές
Που νομίζω σε νιωθω
Να χαιδευεις με τα μάτια σου
Την πλατη μου
Να γελάς όταν με κοιτάς
Να μου φοράς δυο φτερά λευκά
Και να με σπρώχνεις
Να πεταξω
Να με λες "κορίτσι μου"
Και να με κρατάς
Από τη μέση
Στροβιλίζοντας με
Στο δικό μας χορό
Σε ένα ρυθμό
Να με παρασέρνεις
Ομοιο με καρδιοχτυπι
Είναι κάποιες φορές
Που το ξερω
Πέρα από κάθε λογική
Είσαι εδω

1 σχόλιο: