Ο Φάρος Της Μοίρας... Χάρης Παπασάββας

Στην λευκή κορυφογραμμή της αγάπης

διαβάζοντας τα άστρα του χιονισμένου τοπίου

χωρίς ανεμώλια,

ζεσταθήκαμε με τον έρωτα μας

και αναπαρθενέψαμε τα κορμιά μας στον

αστραφτερό ήλιο.

Την νιότη μας ζήλεψε απαρηγόρητος,

νιότη απαλών αφρισμένων κυμάτων.

Ήσουν πανέμορφη ηλιαχτίδα

στο χιονισμένο τοπίο,

μοσχοβολούσες ρετσίνι πεύκου και έλατου.

Τα μάτια σου

χρώμα ώριμης μαύρης ελιάς και

τα μαλλιά σου καλοχτενισμένα κλαδιά ελιάς

με την πεντακάθαρη γυαλάδα τους ,

οδηγούσαν με την γλώσσα του σώματος τους,

την ανήλικη νύχτα με το γέρικο καράβι,

να ασπαστούν στις πηγές των ήχων και των φώτων.

Θα σε σφίγγω στην αγκαλιά μου

μακρυά από τις νεράιδες

ανάβοντας την ζωή στους λαβύρινθους

και στα επίσημα τραπέζια των ανεμόεντων κήπων

θα νανουρίζονται με λύρες

τα τρεμάμενα λόγια του ποιητή.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ