Θάλασσα Συλλέκτρια Προσδοκιών... Χάρης Παπασάββας.

Η αρμύρα των δακρύων

όταν στα μάγουλα στεγνώσει

δείχνει τον δρόμο της φυγής,

χωρίς το μαζί στο πουθενά .

Το ποτάμι κελαρύζοντας

ελευθερώνεται απ' την πηγή,

ονειρεύεται την αγκαλιά της θάλασσας

κατατρώγοντας το μεδούλι απ' τις ρίζες.

Αυτοί που έφυγαν

ξεπούλησαν την πραμάτεια τους,

οι άλλοι τι περιμένουν

αφού οι αγέρηδες παρέσυραν στις αγίνωτες ώρες

τα βαρυφορτωμένα καράβια.

Με τις σπασμένες άγκυρες

χάθηκαν τρίζοντας οι σκουριές

και με συντονισμένες κινήσεις

αποχαιρετισμών,

έσπασαν οι αλυσίδες .

Στους καμβάδες και στα “γκράφιτι”

του άφωνου ορίζοντα,οι εμπνευσμένοι

ιχνηλατούν με κώδικες ποίησης ,

παρασημοφορώντας την υπομονή των απόκληρων.

Γκρίζες οι γυμνές ρίζες ,

γκρίζες όπως οι ώρες της χλεύης ,

οι νεροσυρμές της καταιγίδας

με μυστικές βοές ξεκαθαρίζουν

τις εξαθλιωμένες συνειδήσεις ,

στον βυθό της θάλασσας αποκάμουν.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ

τροποποιημένο κατοχυρωμένο