Λαχταρώ... Αννα Ζανιδακη.

Το πέταγμά σου λαχταρώ
περήφανε αιτέ μου
εκεί στου αιθέρα τα ψηλά
να νιώσω εσέ καλέ μου .
δύναμη που χεις στην ψυχή
και θάρρος στα φτερά σου
έλα σιμά μου ζύγωσε
και πάρε με μακριά σου .
τα ουράνια να σκίζουμε
τα νέφαλα τα ίδια
ζωντάνια να ορμηνεύουμε
πέταγμα για στολίδια .
να στέλνουμε εκεί στη γη
του αέρα να νικούμε
ταχύτητα που λεν φωτός
εμείς να διεκδικούμε.
να σκιζουμε ολοταχώς
μ ανδρεία περηφάνεια
να ρυθμιζουμε τα θέλω μας
να διώχνουμε αδράνεια.
εσένα σε στοχάζομαι
γυρνώ και σε κοιτάζω
νιώθω σα να πετώ ψηλά
να ανταμώνω να θαυμάζω.
κάθε δυνατή θωρριά
δικιά σου μη λυγίσω
στα ζόρια και στα βάσανα
ζωής μου ν αντικρύσω.
τα πάντα βάζεις σε σειρά
τι κι αν εσέ λαβώσουν
ανοίγεις πάλι τα φτερά
και που να σ ανταμώσουν.
στο πέταγμά σου γράφονται
ηχούν πολλά τραγούδια
λες και αντάμωσες
της γης μας τ αγγελούδια.
σύρε να στείλεις μήνυμα
ψηλά που κατοικούνε
έχω φύλακες θωρώ
αγγέλους να το δούνε.
μήνυμα που χω στην ψυχή
θέλω αυτοί να λάβουν
αγάπη εδώ τη γήινη
για να συμπεριλάβουν.
στα ουράνια κιτάπια τους
να ζουν και να πρεσβεύουν
ματιές να ρίχνουν καταγής
ποτέ να μη μισεύουν.
θωρριές του που αντίκρυσα
τις έχω φυλαχτό μου
λόγια που ανταλλάξαμε
πάντα εις το πλευρό μου .
στοχάζομαι πριν κοιμηθώ
τα μάτια μου πριν κλείσω
πέταγμα κάνω ενάερο
τρέχω να συναντήσω.
τον καθένα ξέχωρα
εκεί σ αυτά τα μέρη
να στείλω θέλω ολόψυχα
καρδιάς μου το χαμπέρι.
πάντα τους συλλογίζουμαι
δίχως αυτούς δεν κάνω
λημέρι εκεί που φρόντισα
τους στόλισα επάνω .
στα φυλλοκάρδια βρήκανε
θέση και ξεκουραστήκαν
από κει πια τους κοιτώ
κι αυτοί εκεί με βρήκαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου