Χαμογελαστό κορίτσι μπούκλες κυματίζουν
και στεφανώνουν το κουκλίστικο προσωπάκι σου.
Αγγελούδι μου, έτσι καθώς κοιτάς τ’ ασημένια αστεράκια
που παιχνιδίζουν στον ουρανό τι σκέφτεσαι;
Τι μυστικές μνήμες φυλακισμένες στο μυαλουδάκι σου,
καιροφυλακτούν να ξεχυθούν
και να αλώσουν την τρυφερή ζωούλα σου!
Θυμήσου! Δεν είσαι μόνο αυτό που σου λένε.
Κρύβεις τον σπινθήρα του απόλυτου,
του ανέκφραστου, του αιώνιου.
Μια μικρή ενθύμηση και η φλογίτσα θα γίνει φωτιά
και θα φωτίσει την ύπαρξη σου ως την τελευταία γωνίτσα.
Διώχνοντας κάθε σκιά, που περίτεχνα σκόρπισαν μέσα σου,
οι πεποιθήσεις που σε φυτέψανε.
Μόνο πρόσεξε αγαπημένη, η φωτιά να μείνει ασφαλής,
μακριά από ξερόκλαδα και υπερφύαλα εγώ.
Γιατί κινδυνεύει να γίνει πυρκαγιά και να σε κάψει.
Μείνε ταπεινή, ανέγγιχτη κι ελεύθερη,
μεσ’ την καινούργια γνώση.
Όμοια με μαργαρίτα του αγρού.
Χαϊδέψου με τον άνεμο, μίλησε με τ’ αστέρια,
λούσου στου ήλιου την φωτιά
κι αγάπησε με ολόψυχα, σε μένα παραδώσου.
Και τότε να είσαι σίγουρη, ποτέ σου δεν θα προδοθείς.
Θα μείνεις πάντα ακέραιη με την αρχαία γνώση
Μαρία Ταπακτσογλου-Μπουλη
Ιχνηλάτες Ονείρων 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου