Εμπιστοσύνη... Ντίνα Μήλου.

Το έρεβος ξεσηκώνει

ανέμους, κοπάζουν

στην αυλή σου.

Αδημονώ...να σε ζήσω.

Άνοιξες την πόρτα

του μυαλού μου

κι έφυγες δίχως προορισμό.

Νόμιζα πως σε κράταγα αγκαλιά

με σιγουριά...Μα εσύ εύθραυστη

γλιστράς σπας και μαχαιρώνεις .

Σε ψάχνω μ' ακούς;

Σε ποιο τρένο επιβιβάστηκες;

Φακοειδή σύννεφο

σε στροβιλίζει η αγυρτεία.

Κεραυνός απιστίας ,

στόχος η ψυχή μου.

Γέλιο χάρτινο, κουρέλι

των ανέντιμων εποχών.

Σε μαστιγώνει ανελέητα η "εξέλιξη"

Εμπιστοσύνη...

Ποιος σε ξεγύμνωσε ;

Έγινες ακάλυπτη επιταγή

του ξοφλημένου λόγου μας...

Αγαθή ανάμεσα σε

δαίμονες . Λιτοδίαιτη

και μικρόσωμη σε λιθοβολεί

η έπαρση.

Προδίδεσαι .Ατίθασες ασθένειες

κάμπτουν τις αντιστάσεις σου.

Κι όμως είμαι σίγουρη πως θα

εκπλαγεί μια μέρα η ζωή.

Η βουκαμβίλια σου θα ευωδιάσει,

σε μια απρόσμενη ανατολή.

Τίποτε δεν σε λυγίζει.

Είναι η περίοδος που η φύση

νομοθετεί τον κύκλο σου.

Ντίνα Μήλου