Άγραφοι στίχοι που πονούν
κι έχουν μια νοσταλγία, τους κρύβεις
μέσα στη ψυχή θυμίζουν απουσία, με τις αισθήσεις να
συνομιλούν στ' ονείρου την απραξία!
~~~~~
Μιλούν για μια άνοιξη
που πέρασε τυχαία για τ' άτολμα
ταξίδια μας που φάνταζαν λαθραία!
~~~~~
Ανάσας ήσουν άγγιγμα
που γέμιζες τις λέξεις, τους στίχους
πάντα βίωνα στο σώμα σου λίγο πρωτού να φέξει!
~~~~~
Στο στεναγμό του φεγγαριού
μπερδεύονταν οι στίχοι, στις ευωδιές
της άνοιξης στο πιο γλυκό μεθύσι!
~~~~~
Σε ψάχνω μες τα ποιήματα
στ' ανείπωτα στις λέξεις, σε μια σελίδα
άγραφη δίχως σημάδι εγωισμού ασάλευτη
πλανάται η σκέψη!
~~~~~
Άγραφοι στίχοι άτολμοι
στο νου μόνο γραμμένοι λόγια κρυμμένα
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου