Άλλως... Γιώργος Μανέτας.

Σαν να λιγόστεψαν, απόψε

τ' άστρα, τα σύμπαντα και η γης.

Σαν να λιγόστεψε και η φύση

στο αιθαλικό φως της αυγής.

.

Οι θάλασσες και τα ποτάμια.

Τα πορφυρά τα δειλινά

σαν να λιγόστεψαν, κι εκείνα

τ' απλά, τα καθημερινά.

.

Τα γιασεμιά, τ' άλικα ρόδα.

Το χρώμα εκείνο τ’ ουρανού.

Σαν όλα, κάπως ν’ απογίναν

βορά του κόσμου, τ’ αλλουνού.

.

Σάμπως η πίστη μας, να εχάθη.

Άλλως η κτίσις, να πενθεί

με δίχως μύρτα κι ανθομύρα·

Με ασφόδελους και νηπενθή.

.

Σαν να λιγόστεψε, η αγάπη...

Σαν να βυθίσαμε, μεμιάς...

Σαν να φροντίσαμε, οι ζωές μας

κι αυτές, βορά της ερημιάς…

.

.

Γιώργος Ν. Μανέτας