Ανήμπορη... Αγγέλα Καραγκούνη.

Με έντυσες νύχτα και ασελγούσες

κάθε βράδυ και σ'ένα αστέρι μου,

παίρνοντας του το φως .

Ώσπου μ' άφησες μόνη στα σκοτάδια

να στριφογυρνώ, σαν κατάρα.

Τυφλή, να με οδηγείς εσύ

εκεί, όπου πεθαίνουν οι νοτιάδες

και η απραγία βεβυλώνει

τα εμβολιασμένα μου όνειρα .

Με φτερά κομμένα, με φλέβες παγωμένες,

χωρίς γεύσεις στους κάλυκες της αγάπης.

Άκουγα...

Μόνο άκουγα .

Το γάργαρο νερό της ζωής,

που κυλούσε στα πόδια μου και έφευγε....

Και στεκόμουν ανήμπορη να σκύψω,

να το βάλω στη χούφτα μου,

να μου δροσίσει τις λαχτάρες

και να ιαθεί η ύπαρξή μου.

Αγγέλα Καραγκούνη 7/4/21