Μάνα μου... Ιωάννα Καγκαρά.

Μάνα μου

μες την οδήνη του πολέμου αγκομαχείς

στέκεις στα διάβατα συντρίμμια να θρηνείς.

Βαθύ το πένθος σου,σπαράζεις ουρλιαχτά

μαύρα πουλιά που σπέρνουν τη φωτιά.

Μάνα μου

ανταριασμένες οι ψυχές που τις κοιτάζεις

αθώα θύματα, παιδιά που τα φωλιάζεις.

Ψάχνεις να κρύψεις απ'τα μάτια

τους το φόβο

που ακροτιριάσανε τον ιερό τους τόπο.

Μάνα μου

αγριεμένη θάλασσα, που ξάφρισε κορμιά

σπαρακτική η κόλαση και αμέτρητα ορφανά

μες τα χαλάσματα σπηλώσανε τη βία

αθώα θύματα στην άσπλαχνη εξουσία.

Μάνα μου

εσύ που έμεινες και στέκεις Παναγία

πάρε τα τέκνα σου σ'αυτή την προσφυγιά

από το κτήνος του πολέμου να φυλάξεις

να γίνεις Ύαινα να τους κατασπαράξεις.

Μάνα εσύ

Και θήλασε τα με το ιερό σου στήθος

δώσε τη δύναμη και γίνε ένας στύλος

από την τέρας του πολέμου να τα σώσεις

και της ελπίδας σου το φως να τους απλώσεις.

Ιωάννα Καγκαρά