Σ’ αγαπάει; Δεν σ’ αγαπάει;
Αναρωτιέσαι και σε πιάνει ο φόβος.
Πάσχεις, σωπαίνεις, αντέχεις τις πληγές, την ταπείνωση,
τις βρισιές. Δέθηκες με έναν αισχρογεννημένο
και κτηνώδη άνθρωπο. Έμαθες να ζεις στο καθεστώς
της τρομάρας του, να κρύβεις τον πόνο σε σταγόνες
χαράς, να αδικείς τον εαυτό σου.
Στραγγίζει την ψυχή σου, θρυμματίζει τα όνειρά σου,
ερημώνει το μυαλό σου, μα και σε χορταίνει με το
γνώριμο παραμύθι της φρίκης.
Ακρωτηριασμένη και αδύναμη, δεν μπορείς να
αντισταθείς στην ατέλειωτη παλίρροια της δειλίας σου.
Οι σκέψεις της φυγής, θρύβουν... χάνονται.
Ίσκιος διαβατάρικος η αγάπη.
Ρούχο τριμμένο η συγγνώμη.
Φίλος φιμωμένος η ντροπή.
Όχι, δεν σε αγαπάει. Σε κακοποιεί.
Ακόρεστος ο κυκλώνας της βίας…
Υπέροχη η πανωλεθρία του κόσμου σου…
Σκιάχτηκες;
Καιρός ήταν!
Πάψε να θρηνείς την ακαμάτρα μοίρα σου τη νύχτα
και να σέρνεις το ιδρωμένο βήμα σου τη μέρα,
με την ελπίδα πως θα αλλάξει.
Δεν πρόκειται να αλλάξει!
Είναι ένα κατάπτυστο, άντυτο, βρωμερό πλάσμα.
Κάψε τις ασήκωτες λέξεις του, τα λυσσαλέα
χάδια του, τις γέφυρες του μισερού ερωτά του.
Σώσε το σώμα σου από τις μέθυσες γροθιές του
και από το ντύμα του πάγου την ψυχή σου.
Δεν του χρωστάς τίποτα!
Στον εαυτό σου χρωστάς!
Λύσε τα μάγια της ανημποριάς.
Άντλησε δύναμη από την εσώτατη φλόγα
της ύπαρξής σου.
Ατένισε καινούργιους ορίζοντες.
Κόψε το άρρωστο νήμα με μια μαχαιριά.
Τώρα!
Όχι αύριο…
Φύγε μακριά του!
Στάσου γερά στα πόδια σου.
Μπορείς!
Μην αφήνεις ένα ανήκεστο θηρίο να βατεύει
τη ζωή σου.
Μην ρημάζεις το είναι σου στον αναπαλμό
του χρόνου.
Τρέξε να σωθείς!
Ακόμη εκεί είσαι;
Λεμονιά Γεμουρτζίδου
Copyright ® 25/11/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου