Θυμάσαι...εκείνο το δειλινό...?
Με περίμενες, στον απόηχο του θριάμβου σου
Το επιβλητικό δοξάρι ,έδωσε ρέστα.
Το ακούω...!! Παίζει ακόμα...!!
Εύθραυστοι ουρανοί σπάνε χίλια κομμάτια
Θέλγομαι στη μαγεία τους
Εκμηδενίζω αποστάσεις,
πετώντας στο βασίλειο σου
Κάτω από τις βραχνές μελαγχολικές νότες ,
τρεκλίζουν τα πόδια μου,
στην πίκρα της ξενιτιάς.
Στους καημούς σου,
στάζουν δάκρυ οι σκυθρωπές στέγες.
Αγαπημένο μου λημέρι .....
Ατελείωτη ,εξάρτηση ..
Όσο αποκλίνω, από σένα
τόσο ασήμαντη νιώθω...
Πετώ στην παρθένα φύση σου κι
ακούω τα κελαηδήματα των αηδονιών.
Ερωτικοί πόθοι φλέγονται
Οι παλμοί μου κολυμπούν
στο μεθυστικό πεντάγραμμο σου
Ταξίδια ατέλειωτα ,αναζητούν λιμάνι.
Και εγώ δίπλα σου, να εκπέμπω "sos"
συγχρονισμένη με τον ήχο των δελφινιών...
Ντίνα Μήλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου