Το λαό της υπομονής
που δεν τον άκουσε ποτέ κανείς.
Μόνος βαδίζει σαν χαμένος
απαρατήρητος και διχασμένος.
Τις ενοχές του κουβαλάει
με δέκα αργύρια τον κερνάει.
Σ'αυτούς που πούλησαν παιδιά
μια πατρίδα με ιδανικά.
Ο ξένος το παίζει κολλητός
για τα συμφέροντα σαφώς.
Σε ψυχικές αυτοκτονίες
προς τις μεγάλες προσδοκίες.
Ρήμαξε όλη τη στρατιά
στου Έλληνα τη λεβεντιά
τον γονατίσανε στο φόβο
και του περάσανε τον τρόμο.
Μα Θα'ρθει η ώρα του Θησέα
του Ηρακλή και του Περσέα
στις ιστορίες πάντα λένε
τα μάτια του Έλληνα ποτέ δεν κλαίνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου