Φαντασία... Μαρίνα Αντωνίου.

Μέσα σ' έναν ανύπαρκτο ύπνο

της μοναξιάς και της λήθης

με τα βλέφαρα κλειστά,

κάτω απ' τις ακτίνες

της προσμονής και της ελπίδας,

ονειρεύτηκα.

Όλα τα όνειρα μαζεμένα,

αγκαλιασμένα σφιχτά,

μέσα στα μάτια μου κι έτρεμαν,

με λαχτάρα κι ανυπομονησία.

Ήταν σκεπασμένα με νύχτα

κι είχαν το χρώμα του δειλινού.

Όνειρα μικρά, ντροπαλά και φευγαλέα,

όνειρα των δακρύων και της υπομονής,

κρατήστε μια μικρή ελπίδα

στην άκρη των δαχτύλων σας,

να νοιώσετε το άρωμα της,

κι ύστερα γυρίστε πίσω

στον κόσμο της φαντασίας και του ύπνου,

εκεί που πάντα συναντιόμαστε.

Μαρίνα Αντωνίου 2021 Κατοχυρωμένο.