Θεός και αν γινόμουνα
τον κόσμο εγω να χτίσω,
να σβήσω δάκρυ , στεναγμό
χαρές να τον γεμίσω.
Σαν αετός ελεύθερη
θα σκίζω τον αέρα,
να δώσω ανάσα ανασαιμιάς
στον καθαρό αιθέρα.
Μ'ελιάς στεφάνι στα μαλλιά
παντού να τριγυρίζω,
θριάμβους ειρήνης και χαράς
τον κόσμο να γεμίζω.
Να καταργήσω σύνορα,
καταστροφές, πολέμους,
λευκούς και μαύρους γύρω
μου
να βλέπω ευτυχισμένους.
Να σταματήσω μες στον ουρανό
γεράκια ,να πετάνε,
στρατιώτες με αρβύλες τους
πτώματα να πατάνε.
Θα σβήσω ορφάνια των παιδιών,
μανάδες πληγωμένες
στους δρόμους μην μαζεύουνε
μαντίλες σκορπισμένες.
Απ'τα κερένια χείλη τους
τη δίψα τους θα σβήσω,
με της αγάπης το ποτό
εγω θα τους ποτίσω.
Φτώχεια, μιζέρια δυστυχώς
παντού θα συναντήσω
και τα πορτοπαράθυρα
στην ζητιανιά θα κλείσω.
Θα στρώσω γλέντι γιορτινό
στον κόσμο άκρη σ'άκρη,
στους τέσσερις ορίζοντες
να τους κερνώ αγάπη.
Σπαθί να κόψω τη σκλαβιά,
στο ζύγι θα τους βάλω,
θα χτίσω κόσμο δίκαιο,
ελεύθερο, μεγάλο.
Στο ζωντανό το χωρισμό
πόσες φορές θα κλάψω,
σε παλιοσίδερα φωτιάς
την ξενιτιά θα κάψω.
Η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό (Με το βλέμμα της Ειρήνης)
Αθηνά Παππά.(Τσίγκα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου