Η μορφή σου ταξιδεύει
στα γκρίζας σύννεφα της βροχής.
Καβαλάρης καλπάζει ο νους
σε λιβάδια νεκρά
φέρνοντας μηνύματα
μιας χαμένης λύτρωσης.
Φύλλα ξερά στη γη,
ανασαιμιές του χθες
αργοσβήνουν χαμόγελα κι αγάπες.
Όνειρα και προσδοκίες
χάνονται στο συνεχές
πέρασμα τού χρόνου ,
που φθίνει το σήμερα.
Οπτασίες κι αερικά πετάνε
με πικρία μέσα στο νου.
Η ψυχή γερμένη δακρύζει
στους ίσκιους της ουτοπίας.
Νεκρός κι ο κήπος της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου