Υπόθεση Όλων... Γιάννης Τάτσης.

Νύχτα ταξιδεύτρα στο φως του φεγγαριού,
αηδονοκελάηδητος ο αέρας της φωνής σου.
Πόσα μυστήρια κρυφά, δακροβρεγμένα όνειρα
το μαύρο σάλι σου σκεπάζει!
Αράχνες ανθρωπόμορφες
τυλίγουν στον αραχνοΰφαντο ιστό τους
αγνές ψυχές, μαρκαρισμένες στην ανέχεια,
που προδοθήκανε απ’ το άρωμα
του γυναικείου ανθού της νιότης
και καταλήξανε πραμάτεια φτηνή
στα σκλαβοπάζαρα της σύγχρονης ζωής.
Και ακούγεται το κέρμα του φιλάργυρου
στο ανήθικο, της απληστίας το τραπέζι
και ο πόνος της εκμετάλλευσης λυπητερός,
φωνή διαμαρτυρίας στην άναρχη κοινωνία.
-Δεν γεννήθηκα γι’ αυτή τη ζωή,
άλλα σχέδια είχα στο μυαλό μου
ένα σπίτι, μια οικογένεια, ένα τίμιο ψωμί.
Πικρό του μετανάστη το ψωμί
και κάθε γηγενή ανθρώπου
σε κοινωνίες που το άδικο χέρι,
φορώντας το μανδύα της τιμιότητας
σπρώχνει μία – μία αξίες και στάσεις ζωής,
σαν τις γυναίκες του Ζαλόγγου, στο γκρεμό.
Να σας θυμίσω την άναρχη κοινωνία
των απρόσωπων κουκουλοφόρων,
αργοσαλεύοντας τη φτερούγα του τρόμου,
πόσο αβέβαιη κάνουν τη ζωή,
να σας θυμίσω τα αφανισμένα παιδία
αρπαγμένα απ’ τα γεράκια της κοινωνίας
στο βωμό της εκμετάλλευσης,
να σας θυμίσω τον άμοιρο ναρκομανή,
που καθημερινά η κοινωνία τον καρφώνει
με βελόνες μαρτυρικού θανάτου.
Να σας θυμίσω…να σας θυμίσω…
Πόσος πόνος και απελπισία αιωρείται γύρω μας!
Στις δύσκολες στιγμές, σαν τα μικρά παιδιά
προστρέχουμε στον Πατέρα μας,
ας συλλογιστούμε το λόγο της αγάπης του,
όχι από θεολογική άποψη,
ίσως δεν σου ακούγεται καλά,
από προσφορά στον άνθρωπο και στην κοινωνία.
– Η ζωή θα είχε αυτή την εικόνα,
αν φώλιαζε μέσα μας ο λόγος του;
Όλοι παιδιά του είμαστε
και ο πόνος δεν έχει σύνορα και διακρίσεις.
Προχτές το άδικο χέρι
χτύπησε την πιο πέρα πόρτα,
κλείσαμε τα παντζούρια και δεν είδαμε τίποτε.
Χτες χτύπησε την πόρτα του γείτονα
δεν είδαμε και δεν ακούσαμε τίποτε.
Μήπως όταν χτυπήσει τη δική μας πόρτα,
νιώσουμε στην κραυγή αγωνίας μας,
πόσο μόνοι μείναμε;
Το άδικο πρέπει να χτυπιέται στη ρίζα του,
πριν γίνει δέντρο και μας σκιάσει.
Είναι υπόθεση όλων μας.
Γιάννης Τάτσης
Από την ποιητική μου συλλογή: "Θέμις"
για περισσότερη ποίηση:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου