Λευκή μοίρα... Χρύσα Θυμιοπούλου.

Μια λέξη σου ίπταται στην κλεψύδρα του ψεύδους.
Ένοχο μυστικό γίνηκε το φιλί της προδοσίας σου.
Το ουρλιαχτό της νύχτας μεταμορφώνεται σε κραυγή σιωπής και χωρίς έρωτα γεννιέται παράδοξα η σμιλευμένη απουσία σου από την λήθη της αγκαλιάς μου. Τα νύχια της ψυχής μου είναι έτοιμα να ξεσκίσουν τον πόθο του έρωτα μας, η σάρκα της ηδονής μας μαστιγώνεται από την κορύφωση του πόθου και χωρίς οίκτο τα βλέμματα μας πίνουν γουλιά γουλιά τον οργασμό της αγάπης.
Μια σου λέξη και μετρώ πτώματα συναισθημάτων μέσα στο παγερό δωμάτιο της μοναξιάς παίζοντας κρυφτό η απουσία σου με τα ζαρωμένα ροδοπέταλα της λευκής μοίρας που θάφτηκε από τον κουρνιαχτό της προδοσίας.
Σσσ... τολμάς και δακρύζεις εσύ;
Η μοιχεία της σάρκας σου, μου χαμογελά ειρωνικά σαν γυρίζω τους λεπτοδείκτες στο γκρίζο παρελθόν.
Μια σκέψη πλανάται στην τρέλα της λογικής...
Τρόφιμος τώρα πια στο σκοτεινό θάλαμο του μυαλού μου πίνω το κατακάθι του πόνου και ίπταμαι στην αιώρα του μορφέα.
10/12/2020 Νομικά κατοχυρωμένο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου