Εφέτος άργησες
έφτασες λίγο πριν σκάσει
ο πέμπτος λοβός
του τελευταίου ηλιοτρόπιου
βαμμένος
στο ίδιο αρχαϊκό ωχρό
κι έχοντας τη γεύση του παλιοσίδερου
που αφήνουν οι μυστικές δαγκωματιές
της γενετήσιας ώρας
ακολουθούσες
το επικίνδυνο πρωτόκολλο
μιάς στρόγγυλης σφραγίδας
που γέρνει πλάι
υπό το βάρος
του ξύλινου κηδεμόνα της
αποφασισμένος
να ξεκολλήσεις το ξεραμένο γόμι της
σαν έναν πλακούντα
ακατάγραφτης τερατογέννησης
Δεν είναι που σε δίκιωνε
η γυαλάδα της στιγμής
όμως μοσχοβολούσε αλλόκοτα
η έκτυπη μορφή της
μοσχοβολούσε χωνεμένα κλάματα
θάνατο χωνεμένο
έγλυφε τις παλάμες της
κι έφτυνε τα καρφιά
Εσύ
Σ αντίθετο πρωτόκολλο
Ταρίχευες τα πρώιμα πένθη
Να καρπωθείς τη δίψα της
Ελεημοσύνη
Παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου