Είχα μια βαλίτσα όνειρα
στο ξεκίνημα
και γύρισα με άδεια χέρια.
Ανάπηρες μέρες,
εξόριστες νύχτες
φόρτωσαν την σκιά μου με χώμα.
Έχασα την ταυτότητα
κάπου μέσα στα όνειρα,
έχασα και το χρώμα.
Αιχμαλωτίθηκαν οι συλλαβές.
Στο σκοτάδι της βαλίτσας
χορό αρχίσανε.
Τις πήρε άνεμος βουβός,
Χαθήκανε.
Οι μάρτυρες του θαύματος
έχασαν την πυξίδα
Εγώ, κάπου στον κόσμο μου
ζωγράφιζα ελπίδα.
Μεσ' το ποτάμι της φωτιάς
κάπου στο βάθος μιας μετανοίας
έκανα λογαριασμό.
Περπάτησα στο όνειρο
και έκλεισα τον φόβο μου
Αμαλία Κέντρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου