Δος μου το χέρι σου αγάπημενε και κράτα το σφιχτά.
Έλα να περπατήσουμε μαζί στην απεραντοσύνη,
που η θάλασσα απλωνει εκεί μπροστά.
Μη φοβηθείς επάνω της να περπατησεις, κυττα,
γαλήνια λαμπει από χαρά, καθώς ο ήλιος την αγγίζει,
πηγαίνοντας προς τον βορρά!
Χαίρεται κι αυτή μαζί μας, του έρωτα την προσφορά
και γεμίζει το κορμί μας μ αρώματα θαλασσινά,
φερμενα από γοργόνες και ανειπωτα στοιχεία.
Του φλοισβου η μουρμούρα σαν σαλπισμα ηχεί,
θεσπέσιο τραγούδι από άρπα μαγική.
Τον Ζεφυρο άφησε μόνο να μας χαιδολογει
και το δελφίνι πλάι να μας ακολουθεί.........
Κράτα σφιχτά το χέρι μου αγαπημενε
και κυτταζε μπροστά.
Μη φοβηθείς αν ξαφνικά η θάλασσα ζηλεψει
και από ήσυχα νερά, φουρτούνα επιτρέψει
κι αντάρα τρομερή το πλοίο μας να ρίξει σε ξερά φοβερή!
Δεμένοι στο κατάρτι μ αγάπη δυνατή, με χέρια
που ενώθηκαν και γίνανε κουπί, παλεύουμε τα κύματα,
την φουσκοθαλασσια, την ροτα μας ορίζουμε
απ την αρχή ξανά! Κυττα ψηλά αγάπη μου,
πίσω απ την χαλασια, προβάλει ακτίνα
λαμπερή πυξίδα ολκαδος φοβερή,
τ αυγερινού η αναλαμπή.
Νικήσαμε τα κύματα, την κοσμοχαλασια
και τώρα πλένουμε ξανά, σε ήρεμα, γλυκά νερά,
για το λιμάνι το στερνό, στον ύστατο προορισμό,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου