Λιθαράκι Ας Μείνει... Λευτέρης Σιωμος.

Αγαπώ σαν τρελός της ποίησης στίχους

Τους μαζεύω , τους λαζεύω σαν τα βοτσαλάκια

Τις ελπίδας φωνές, των ονείρων ήχους

Της ψυχής μου τα φλας, του οίστρου αστράκια .

Δεν μ' ατένισαν με φιλόδοξο βλέμμα

Μου αρνήθηκαν της έπαρσης τσάρκα

Τους ποτίζω με της αλήθειας το αίμα

Της ψυχούλας μου ύμνοι ,των τραγουδιών μου η μάρκα.

Προσπαθώ να τους ψάλλω σαν ιερό άσμα

Να μην είναι των νόθων καιρών τηλεσποτ

Τους λατρεύω σαν μονάκριβο πλάσμα

Εαυτός μου να είναι όταν ξεσπώ .

Σεμνός στίχος, ας μην είναι τρανός

Να μυρίζει Ζωή κι' ευωδιά Ειρήνης

Ας χτυπά ποτε- ποτέ και σαν κεραυνός

Λιθαράκι βράχου της σκέψης μου ας μείνει.

Λευτέρης ΣιωμοςΚ/70 Δ.π.g.