Βρέθηκε η νύχτα,
σε μιά παράτολμη απομόνωση.
Αυθαδιάζουν απόψε τα αστέρια και η σελήνη
θυμωμένη τούς κουνάει το δάχτυλο.
Κάτι παιχνιδιάρικα σύννεφα
γυροφέρνουν έξω από το παράθυρο
δημιουργώντας απόκοσμες σκιάσεις.
Ο αέρας ταξιδεύει ανάμεσα σε μεστά
καλαμπόκια μεταφέροντας ξένα μυστικά.
Φρρρρρρ, φρρρρρρ, φρρρρρρ,
ανατριχιάζουν στο πέρασμά του
και λυγίζουν σέ βαθιά υπόκλιση οι ιτιές.
Ένας τρυποφράχτης πέταξε
στην βροχή όπως η πεταλούδα στην φωτιά.
Ανόητο μικρό πουλάκι
ασυλλόγιστα παράτολμο!!
Τα όνειρα σε ευθεία γραμμή,
προσπαθούν να χωρέσουν
στην τεθλασμένη οδό του ουρανού,
κόντρα στους γεωμετρικούς κανόνες.
Ανοίγουν δρόμο στα βότσαλα τα αρμυρίκια,
διψασμένα για αλμυρό νερό ,
όπως διψούν οι λέξεις
αποτύπωμα να αφήσουν στο λευκό χαρτί.
Γιορτάζει λένε σήμερα η ποίηση!
Γιορτάζει λέω πάντα η ποίηση!
Την ώρα που ματώνει ο ποιητής,
Την ώρα που η αυγή τρυπώνει απ'τόν φεγγίτη,
Την ώρα που χαμογελώντας βυζαίνει το παιδί,
Την ώρα που η μάνα τις σάρκες της μαδάει
πάνω στο κρύο μάρμαρο,
Την ώρα που τα πουλιά δεν βρίσκουν
λεύτερο ουρανό για να πετάξουν,
Το δείλι που παραδίδεται ο ήλιος αμαχητί
και πνίγεται στής θάλασσας την αγκαλιά,
Στο γέλιο,στο κλάμα,στον έρωτα,στον πόλεμο.....
Πάντα γιορτάζει η ποίηση!
Μικρή παιδούλα που χορεύει
αμέριμνη στα αποκαΐδια,
άδεια και στέρφα αγκαλιά,
ζωή, θάνατος, τραγούδι,
περηφάνεια,γινάτι, θυμός....
Σε όλα γιορτάζει η ποίηση!
Πάντα γιορτάζει η ποίηση!
Γιατί σε όλα χωράει η ποίηση!
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου