Σε αγάπησα και ένιωσα γεμάτη χρώματα.
Νόμιζα ότι μπορούσες να με αγαπήσεις και αισθάνθηκα
συγκίνηση και ευγνωμοσύνη.
Ένιωσα ελεύθερη μέσα στη φυλακή
της καθημερινότητας από το γκρίζο φόντο
του κόσμου που περνούσε μπροστά μου.
Και αυτό ήταν το δώρο μου..
Λυπήθηκα όμως για σένα που άφησες τις ανασφάλειες
και τις φοβίες σου να σε κρατούν φυλακισμένο
και να βάζουν μπροστά τον εγωισμό σου..
Άραγε θα μάθεις ποτέ την ελευθερία της αγάπης,
πέρα από τα όρια που της βάζουν;
Θα μάθεις να αφήνεσαι στην αγκαλιά της δίνοντας
την δυνατότητα στον εαυτό σου να αγαπάς;
Γιατί η αγάπη είναι ελευθερία.
Nομίζεις ότι πέρα από τη σιγουριά
υπάρχει το χάος του πόνου.
Φοβάσαι...τα συναισθήματα σου!
Δεν έχεις μάθει να κολυμπάς σε αχαρτογράφητα
νερά χαρίζοντας το δικό σου πνεύμα.
Χαρίζοντας τη δική σου πινελιά
στο πίνακα της αγάπης..
Απολαμβάνοντας το έργο τέχνης της καρδιάς σου
ως ένα δώρο στην ψυχή σου για την ελευθερία του
Πετρούλα Σιόγκα
"ROSI"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου