Μια τοσοδούλα,γρατσουνιά,
στο μικροδακτυλάκι,
φέρνει το ρίγος στο κορμί
και δάκρυ στη ματιά μας.
Ένα σου κλάμα γοερό,
λαχτάρα του ονείρου,
που έκανε την καρδούλα σου,
τόσο να σπαρταράει,
χέρι γλυκό,το μητρικό,
τον τρόμο σου , απαλύνει
και των σφυγμών σου,τον ρυθμό,
σωστά τον κατευθύνει.
Πώς μπόρεσε η μητέρα σου,
μικρή ψυχή αγγέλου,
να πάρει τη ζωούλα σου,
στο μωροπροσκεφάλι,
που μόνο γλυκομυρωδιες,
ανεδυε 'κει πέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου