σαν
αργό ξεφύλλισμα παλιού βιβλίου,
μηνύματα από χρόνια
διαγραμμένα
στης λήθης τον μύλο.
Τότε,
τα άστρα ζωντάνεψαν
πρόσκαιρα –
μαγνήτες οπτικοί οι ματιές
δυο πόλοι ετερώνυμοι
η ανθρώπινη υπόστασή μας.
Και οι πορείες,
μέγα διάστημα σε ζώνη ουδέτερη.
Το χθες υπήρξε πηγή –
σε βρήκα εκεί, να ξεδιψάς.
Ύστερα,
πάλι η νύχτα θύμιζε παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου