Ανθρώπινα Χέρια... Αναστασία Κουτσουκου.

Μέρωσε ψυχή μου

και χάιδεψε τα βότσαλα,

που μοιάζουνε δεμένα ,

με τον φλοίσβο.

Μάγεψε της φύσης τ'αγριο βλέμμα

και κάνε το δάκρυ της,

λιωμένο αγιοκέρι,

μπροστά στης Παναγιάς,

την πονεμένη όψη.

Μίκρυνε το βάρος του Σταυρού,

που χέρια ανθρώπινα και σταθερά,

κατάφεραν να φτιάξουν

χωρίς ντροπή,με ανάσα ήρεμη

και δίχως Ερινύες.

Δες τη γύμνια ,

της ψυχής των Φαρισαιων,

καθώς το πρώτο τους καρφί,

στο Άγιο σώμα του, φυτεύουν.

Δώσε τη μάχη σου ψυχή μου,

καθώς πονάς σ' αυτή τη θλίψη,

στης προδοσίας το φιλί,

πέτρινο θα' ναι το ντύμα

πού ταιριάζει.

------------------------------------------------

Αναστασία Κουτσουκου

21/01/22