Μέσα στην απόλυτη ηρεμία
της νύχτας έρχεται ξανά
εκείνος ο εφιάλτης
Εκείνος που τον τρόμο σπέρνει
στη καρδιά και το μυαλό
Σκέψεις που βασανίζουν
το δόλιο μυαλό μου
Μνήμες που δίχως λόγο
ξυπνούν για μια φορά ακόμη
Ποιος;
Ποιος μπορεί το φόβο μου
να διώξει
Το φως να φέρει ξανά
και το σκοτάδι να διώξει μακριά
Ανάσα που δε βγαίνει
δάκρυα χωρίς σταματημό
Και εγώ εδώ μόνη
πόσο μόνη σε τέτοιες στιγμές
Λες και ξέρει πότε θα έρθει
λες και περιμένει την ηρεμία
της νύχτας να με επισκεφθεί.
Φοβάμαι!
Πονάω!
Κρυώνω!
Μα όχι στα πόδια μου
πρέπει να σταθώ!
Ποιος φόβος;
Ποια δάκρυα;
Ποθος πόνος;
Όχι εγώ θα τα διώξω
γιατί έτσι πρέπει
Γιατί έτσι έμαθα.
Νάκου Βασιλική 23/12/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου