Τι όνειρο κι αυτό, απόψε!
Εκεί, ανάμεσα στη θεραπεία της έπαρσης,
την πλησμονή της φαντασίας,
το θάνατο της αγρυπνίας,
ξεκλείδωσαν μεμιάς οι σκοτεινές
καταπαχτές του χάους.
Χάσκαν ξεσκέπαστ' οι αιθέρες κι είδα,
αγγέλων πλήθη απροσμέτρητα,
απ' του Ωκεανού τις κοίτες,
μέχρις τη γης των Εσπερίδων να χορεύουν,
τις ιαχές των Σεραφείμ ν' ακολουθούν.
Πιασμένες από των γαλαξιών το γείσο,
Θρόνοι και Κυριότητες
χρυσόφτερες ιερουργούν,
των Χερουβείμ δοξαστικά κρατούν το ίσο!
Φύλακες της Εδέμ με κύμβαλ' ανά χείρας,
ψάλλουν του Δόξα Σοι το δαψιλές.
Του ωσαννά τη θεία μελωδία.
Του σύμπαντος την τέλεια ραψωδία.
Οι δυο Αρχάγγελοι
αυτοκρατορικά ενδεδυμένοι,
με γοργό βηματισμό,
αναστυλώνουν λαβωμένες ικεσίες!
Με σάλπιγγες Ιεριχούς κατακρημνίζουν,
τα κρίματα του κόσμου και τις αταξίες.
Και η στεντόρεια φωνή τους
στα πέρατα της οικουμένης, αντηχεί:
-Στώμεν καλώς
-Άρατε Πύλας
-Ήγγικεν η ώρα του Άνακτος
-Της αεί Νιογέννητης Αιωνιότητας
-Του Φωτός και της Δικαιοσύνης
Και σαν το Φως τ' ασύλληπτο
πήρε να ξαγναντίσει,
έντρομοι της πλάσης
οι τρανοί κι οι βολεμένοι,
σε κρύπτες υποχθόνιες χωμένοι,
με την ψυχή τους αιματοβαμμένη,
φωνάζουν ίλεως...κανείς δεν τους ακούει.
Τότε παιδιά και νέοι μονιασμένοι,
στήνουν χορούς λατρευτικούς αγκαλιασμένοι,
και με υνιά στα στιβαρά τους χέρια
σπέρνουν σιτάρι χορτασμού,
να μοιραστούν ψωμί οι ταπεινοί της γης,
κι οι καταφρονεμένοι...
Κι εκείνη τη Μεγάλη τη Στιγμή,
αλαφιασμένος, πανικόβλητος
και τρομοκρατημένος
μ' εγκαταλείπει ο Μορφέας ο δειλός.
Το θαύμα να μη δω...
Κατερίνα Πήττα
27/03/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου