Είπα να γράψω μια ιστορία
στα λόγια δυσκολεύτηκα
αφού η ψυχή τραυλίζει
απλώνει το χαρτί στο τοίχο
κι οι αναμνήσεις ματώνουν
Κρυφοί καημοί δέθηκαν κόμπο
σαν ο χρόνος τους προσπέρασε
μην ξανάρθουν οι μνήμες νωρίς
κι άνοιξε δρόμο παρηγοριάς
στο γκαλντερίμι με τα γεράνια
Η ιστορία μου σεργιάνι βγήκε
φίλησε το μάγουλο της αγάπης
ζήτησε φιλιά συγχώρεσης
για το μαρτύριο της λησμονιάς
που σαν φωτογραφία προδόθηκε
Κι εγώ βάφω ξανά τον καμβά
ρίχνω τις μπογιές στο φεγγάρι
να ζωγραφίσω ξανά το κάδρο
μην φύγεις καλέ μου ξανά
Όρκος αυτή η ζωγραφιά σου
Είπα να κρατήσω σημειώσεις
ιστορίες γίνονται κάποτε αγάπη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου