Με σκιάζεις και φοβάμαι,
μα να το ξέρεις
υπάρχει πάντα η λύτρωση.
Γνωρίζω το δρόμο της υπέρβασης,
που οδηγεί
σε παράλληλους κόσμους.
Εκεί θα κρυφτώ
στο μυστικό μου ησυχαστήριο,
μέχρι να δώσω απάντηση
στα χίλια ερωτήματα μου.
Μα εσύ ακόμα με πιέζεις,
είμαι ΕΓΩ
ξεχωριστό απ’ όλους,
έχω όρια αντοχής
δεν με αφομοιώνεις.
Μύρια αστέρια
κι ανάμεσά τους
με τ’ αστρικό μου το κορμί
πετάω.
Κι εσύ νομίζεις
ότι ήσυχα κοιμάμαι
και χαλαρώνεις
με τη σιγουριά σου,
πως όπως πάντα
Μαρία Ταπακτσόγλου-Μπούλη
Αδημοσίευτο πνευματικά κατοχυρωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου