Ένα κρύο βράδυ του χειμώνα... Carpediem Roza.

Ένα κρύο βράδυ του χειμώνα ...

Το φεγγάρι χλωμό απόψε ίσα που προβάλλει να φωτίσει

κάτι μοναχικές ψυχές ...

Είσαι κοντά μου κι η καρδιά μου χτυπάει, νιώθω την

ανάσα σου έντονα δίπλα μου. γυρνάω σε κοιτώ στα μάτια

κι εκείνη την στιγμή όλα γίνονται όμορφα γύρω μου...

Παρασύρθηκαμε σε έναν δυνατό πάθος.

πόσο μου είχες λείψει ...

Τα ρούχα μας πεταμενα στο πάτωμα , και τα κορμιά μας

ενωμένα σάλευαν στον ρυθμό του ερωτα μας...

Η φλόγα είχε τυλίξει τα γυμνά κορμιά μας, έμοιαζαν

σαν να καίγονται απο την ηδονή...

Είναι εκείνες οι στιγμές που δεν θέλεις να τελειώνουν

και θέλεις να μείνεις για πάντα

εκεί σε αυτή την ζέστη αγκαλιά ...

Είναι εκεινες οι στιγμες που δεν μπορεις να ξεχωρίσεις

την αλήθεια απο το ψεμα ...

Προσπαθεις με τα μάτια κλειστά να ζωγραφιζεις την κάθε

στιγμή μέσα στην ψυχή σου...

Και ξαφνικά νιώθεις το κρύο αέρα να τρυπαει το κορμί σου...

Τρομαγμενη ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις πως το παράθυρο

έχει ανοίξει από τον αέρα...

Η μαγεία χάθηκε. Βρίσκεσαι γυμνή στη μέση του

δωματίου σου αγκαλιαζοντας το σώμα σου..

. Γύρω σου κάνεις μόνο ο παγωμένος αέρας που μπήκε

και αυτό το βράδυ κι πάγωσε

για τα καλά την κάμαρα της ψυχής ...

Τι κρίμα....

Πολύ όμορφο για να ήταν αληθινό...

Carpediem Roza