Βαθειά στη μνήμη συγκρατώ
φρεσκαρισμένα χρώματα,
στο νού μου καθρεφτίζοντας
μαγευτικές εικόνες!
Και όταν η Πανσέληνος
λαμποκοπάει μεσάνυχτα
λαμπρές στιγμές κι ονόματα
στη σκέψη μου αρμενίζουν..
Στής σιωπής τη μοναξιά
φέρνουν τα δάκρυα δροσιά,
καθώς στήν πάχνη χάραμα
ξυπνώ με ψιθυρίσματα
μιάς κρυσταλλένιας βρύσης!
Ξεθωριασμένα σύμβολα
πάντα θυμίζουν ντέρτια,
πού σιωπηλά πισωγυρνούν
σέ χρόνια περασμένα…
Τ’αγριοπούλια χαρωπά
λαλούν το γλυκοχάραμα,
μα φοβισμένα κρύβονται
σάν βγαίνω περιπάτους,
σε κατατόπια ασάλευτα!
Κι όταν τραγούδι αρχινώ
τήν ομορφιά νά ψάλλω,
ακούν τά αηδόνια το σκοπό
κι από μεράκι κλαίνε…
Αυτή είναι η λάγνα Άνοιξη
πού ανέκαθεν ‘νειρεύομαι,
καθώς δροσολουσμένη αυγή
Χαράζει στήν καρδιά μου
και η ματιά στολίζεται
Μάης 2022
Κατωχυρομένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου