Αποφάσισα να φύγω...Δημήτρης Καλλιμάνης.

Είναι των δέντρων φυλλωσιές

που ακόμη δεν φιλοξένησαν

όσα αηδόνια θέλησα ν' ακούσω.

Είναι κύματα ολόδροσα

που ακόμη το κορμί μου δεν έραναν,

ποτάμια που τον παφλασμό τους δεν άκουσα

και στις όχθες τους δεν έκανα έρωτα

μια νύχτα δίπλα σε πελώρια φωτιά.

Είναι νύχτες

που ακόμη δεν μέτρησα τ' άστρα τους,

βροχές που ακόμη

δεν ήπια τις στάλες τους.

Είναι λουλούδια

που ακόμη δεν μύρισα,

βουνά που ακόμη δεν έτρεξα,

κυματοφόροι σχηματισμοί

που με δελφίνια τους

ακόμη δεν χόρεψα.

Είναι πολλά,

πολλοί μυρωμένοι αέρηδες

πολλές αναπνοές

που μες την ομορφιά τους

μοιάζουν παιδί που μες την βραδινή του προσευχή

ζητάει

η ψυχή να μεταλάβει

την ανασαιμιά του ελεύθερου όνειρου.

Κι εκεί, εκεί για πάντα να πετά

σαν μια ριπή λουλούδια

ριγμένη στους άνεμους...

Αποφάσισα να φύγω, ν' αναπνεύσω

να δαγκώσω τα χείλη σου αβίαστα

πάνω από τους διώκτες της κάθε ομορφιάς μου...

(Ποίηση, φωτογραφία Δημήτρης Καλλιμάνης).