Τ' ανείπωτα... Gaby Neohoritou.

.....και να που μπαίνουμε σε καινούργια βδομάδα.....

ο χρόνος κάνει αυτό που ξέρει..να γλυστρά κι εμείς να μετράμε.

όμως η αλήθεια είναι, ότι σαν νυχτώνει και ειδικά κάποιες φορές,

λόγω γεγονότων, λόγω ψυχικής διάθεσης, λόγω φόρτισης

κυρίως ψυχολογικής... σκέφτομαι πόσα ήθελα να πω

σε αγαπημένους και δεν τα είπα, πιστεύοντας ότι διευθύνω

τα πάντα, δεν μίλησα πιο ανοικτά ...

δεν είπα αυτά που ξεχύλιζαν μέσα μου, αυτά που τώρα τα λέω

πολλές φορές φωναχτά, γνωρίζοντας ότι "λαμβάνουν" σε άλλη

μορφή επικοινωνίας οι άνθρωποι μου στο Επέκεινα.....

/ Τ' ανείπωτα /

Τώρα γνωρίζω τον λόγο, που τις νύχτες

γλυκαίνω κι ακούω σαν προσευχή,

το θρόϊσμα του αγεριού μέσα στα φύλλα,

όταν περνώντας τα χαϊδεύει απαλά

κι ένα γλυκομουρμούρισμα απλώνει

γύρω τριγύρω με ψίθυρους ακατάληπτους....

Είναι γιατί αυτοί που "έφυγαν", ενώνονται

με τους αγαπημένους και λένε αυτά

που δεν πρόλαβαν, δεν τόλμησαν να πούνε

.....τ' ανείπωτα .... και μετανιώνουν..........

/ Gaby Neohoritou /