Το γέλιο μου ονειρεύομαι
σαν βάλσαμο στη ψυχή
όπως μια πλεξούδα φώς
μ 'ακολουθούσε από παιδί
και μ 'αγκάλιαζε τα βράδυα
Μετά ξεχάστηκα στη ζωή
το έκρυψα σαν μυστικό
στη μεγάλη ντουλάπα
δίπλα στις πάνινες κούκλες
μαζί να τραγουδάνε βουβά
Ξημερώματα μια Άνοιξη
άκουσα το τραγούδι του
λες και μιλούσε στη σιωπή
λές κι έβαψε κόκκινα χείλη
λές κι έδιωξε τους κακούς
Λές κι αναστήθηκε
λές και το δάκρυ στέρεψε
το γέλιο και το δάκρυ μου...
φωλιά της ψυχής μου
ΙΧ 30/5/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου