Ένα κενό... Ιουλία Χαραλάμπους Ξενοφώντος.

Σπίτια, φώτα,παράθυρα

πόρτες

κομμάτια της ψυχής μου

ελάτε

μην κλάψετε τον χαμό

το τέλος

κλαίνε μόνα τα βουνά

τ'αστέρια

έχουν αιώνες μια ιστορία

βαρειά

μια ιστορία ταξιδιάρα

ναζιάρα

κι εμείς θεατές λεύτεροι

της αγάπης

κρατάμε στάλα τη ζωή

στα χέρια

κενό κουτί στο παράθυρο

σαν δώρο

όπως το κλάμα του έρωτα

στα στήθεια!

Ιουλία 23/5/2022