Για να αγαπάς την ποίηση ξεκίνα από το λίγο.
Μην φοβηθείς να μην κριθείς.
Τι θα σκεφτούν οι άλλοι.
δεν θα νοιαστούν ποτέ τι πάει να πει
"ιδανικό",σκοπός ζωής για σένα.
Την αγαλλίαση ψυχής,την ηδονή να δημιουργείς
και το γραπτό να μένει.
Κράτα τις λέξεις που ακούς από
άγνωστους ανθρώπους!
Έχουν αληθινό σκοπό, με αυτοσυνειδησία.
Πότε θα σε επικροτούν πότε θα προσπερνάνε.
Μα είναι το σωστό αυτό αλλιώς δεν έχει ουσία.
Πως ότι νιώθω γράφω εγώ!
Κανέναν δεν ζηλεύω, μόνο θαυμάζω όποιον μπορεί
και ακολουθεί τις λέξεις , κάθε εικόνα,ζωγραφιά
φτιάχνει μες το μυαλό του.
Δεν του κοστίζει τίποτα να ακούει μελωδίες,
τις παίζει μόνο με στυλό,
Μολύβι αν θες και γόμα,κάρβουνο είχαν
τα παλιά φτώχεια τα τότε χρόνια.
Μα αυτό δεν τους εμπόδισε να γράφουν
σε χαρτόνι,σε τοίχους, διάβασε!!
Θα βρεις τη γοητεία,δεν είναι πάντα
ο έρωτας ούτε η προδοσία!
Αυτό είναι η ποίηση χωρίς μνησικακία
Κρατώ μακρυά το τοξικό!
© Λιτσα Αλιβιζατου Μουρελατου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου