Δεν ξέρω όταν θα φύγω τι θα θέλω να πάρω μαζί μου... Ιωάννα Καγκαρά.

Δεν ξέρω όταν θα φύγω τι θα θέλω να πάρω μαζί μου...

Ότι ονειρεύτηκα και αγάπησα ήταν φτιαγμένο για δύο..

Δεν μέτρησα τις φορές που πόνεσα, αλλά ότι ανέπνεα

μαζί σου ήταν αμέτρητες καρδιά μου..

Μαζι σου έμαθα να γελώ και να κλαίω σαν μικρό παιδί..

Στιγμές από ευτυχία μου χάρισες και αμέτρητη αγάπη

που τη σεβάστηκα.. Δεν έχασα ούτε μέρα μαζί σου και έλεγα

στον εαυτό μου πόσο τυχεροί ημασταν....

Μικροί και άμυαλοι νέοι τότε που χέρι χέρι γευτήκαμε

τη σταγόνα της αγάπης στο στόμα μας...

Υφαίνοντας τα όνειρα από σμαραγδένιο δάκρυ..

Ξεχείληζε ο έρωτας από τα κόκκινα σου χείλη

σαν του κερασιού τη γλύκα..

Σαν του ηφαίστειου τη λάβα παίρναμε φωτιά..

Δεν είναι ο αριθμός των χρόνων που τελειώνουν...

Μα τα χρόνια που αναστήθηκα μαζί σου...

Δεν ξέρω τι θα ήθελα να πάρω μαζί μου...

Στον ουρανό το νιώθουν το άγγιγμα και τη λάμψη τους για να

ζουν στη σκέψη και στο όνειρο που δεν αναπνέουν μαζί...

Σε μια προσευχή σου και σε ένα θρήνο.

Έτσι σε φαντάζομαι για να μπορώ να σε βλέπω αιώνια..

Και εκεί να στέκεις σαν ένας φωτισμένος αστερισμός

περιμένοντας το όνειρο να γίνει πραγματικότητα..

Σε έναν πλανήτη που ο ήλιος βασιλιάς κρατά αγκαλιά

τη Σελήνη του και χαζεύουν τη γη από μια άλλη ζωή..

Ιωάννα Καγκαρά