Ιωάννα Καγκαρά...

Δεν ήρθα για να κλάψω...

Ξέρω πως δεν μ'ακούς...

Ο πόνος ο δικός μου δεν βλέπετε.. Ούτε ακούγεται...

Απλά είναι δικός μου..

Πακετάρισα τις μνήμες μου και θέλησα να στις αφήσω...

Αν μπορούσα θα σου έβαζα τον χτύπω της καρδιάς μου

να ακούς το πως πονάω..

Σταγόνα από το αίμα που ματώνω μέσα μου...

Αν μπορούσα...

Μία ανάσα να σου έδινα για να σε αναστήσω...

Αν μπορούσα θα σου χάριζα τη νιότη να σε βλέπω να γελάς..

Δεν ήρθα για να κλάψω...

Είσαι πολύ ψηλά να με ακούσεις...

Μόνο το πακέτο μην ξεχάσεις.. Για να μην με ξεχάσεις....

Λίγο δάκρυ σου έβαλα κοντά για να νιώθεις

τους λυγμούς μου όταν βραδιάζει...

Θα ακούω τα λεπτα σου βήματα μες τις μεγάλες άγρυπνες νύχτες

που θα έρχεσαι να μου τα σκουπίσεις...

Σε ψάχνω στης αυγής τη μέρα...

Σε ένα βλέμμα σου να δω πως είσαι..

Σε ψάχνω σε ένα χαμόγελο..

Μέσα από τα άλμπουμ των αναμνήσεων..

Ανάμεσα στους δρόμους που έτρεχες να παίξεις..

Μέσα στις σκέψεις μου σε ψάχνω.. εκεί που κούρνιασες

να μην μου φύγεις..

Μέσα στα όνειρα σε ψάχνω....

σε έναν Παράδεισο σαν πεταλούδα...

Μέσα στη δύναμη της αγάπης...

Και στην απώλεια σου...

Ψάχνω σε μένα να βρω ΕΣΕΝΑ...

Γιατί εμείς είμασταν ένα....

Δεν ήρθα να κλάψω στο ξανά είπα...

Δεν μπορώ να σ'αγγίξω... μα στην καρδιά μου σε νιώθω..

Τα μάτια λένε καλύπτουν αποστάσεις και εγώ σε κοιτάω....

και ας μην σε βλέπω...

Παρουσία αιώνια σε κρατώ στην καρδιά...

και η φωνή σου ακούγεται... Χωρίς λέξεις...

Οι λέξεις απλά γράφονται...

Η φωνή σου όμως με κρατάει στη ζωή...

με κρατάει κοντά σου...

Δεν είσαι κοντά μου..

Για κάποιους ήσουν μια περαστική θλιμμένη ιστορία...

Για μένα είσαι όλη η ζωή μου που την έγραψε η ιστορία..

Παρών και στιγμές τις περάσαμε παρέα..

Στους χτύπους της καρδιάς εδώ είσαι..

Σε κάθε αναπνοή....

Σε κάθε λυγμό...

Δεν είσαι πια εδώ...

Μα για μένα θα είσαι εδώ για πάντα....

Δεν ήρθα να με δεις να κλαίω....

Μέσα στα δάκρυα που τρέχουν...

Κάνεις δεν ξέρει πως είναι να κοιτάς στο κενό

και να ονειρεύεμαι τη φυσική σου παρουσία να σε βρω...

Μόνο σε νιώθω δυπλα μου και ας μην σε βλέπω...

Να πέταγα θα ήθελα μια μέρα...

Να διαλύσω σαν άνεμος τα σύννεφα που σε χαϊδεύουν..

Και να βρεθώ κοντά σου...

Με πληγώνει να με παρακολουθείς από εκεί ψηλά...

Με λένε δυνατή που ακόμη αντέχω...

Όσοι αγκάλιασαν τον πόνο του θανάτου

και βρέθηκαν λαβωμένοι της μοίρας... τότε θα με νιώσουν....

πως είναι να σκοτώνουν τη ζωή σου

και εσύ θα πρέπει να φανείς δυνατή...

Ιωάννα Καγκαρά